| | موضوع: تشخیص سیاهچاله ی شتابدار با شتاب کم با استفاده از تاخیر دیفرانسیلی تصاویر
دکتر محمد جهانی پشته و دکتر امجد عشوریون از پژوهشکده ی فیزیک پژوهشگاه دانشهای بنیادی به همراه همکار خود دکتر رابرت مان از دانشگاه واترلو، در یک مقاله ی Physical Review Letters روشی برای اندازه‌گیری شتاب سیاهچاله های شتابدار پیشنهاد کردند که بر پایه اندازه‌گیری تاخیر دیفرانسیلی منتصب به تصاویر هم‌گرایی گرانشی است.آنها نشان دادند که این کمیت در مورد سیاهچاله ی شتابدار به طور چشم‌گیری با مقدار آن در مورد سیاهچاله بدون شتاب متفاوت است. می‌توان نشان داد که این شتاب کوچک تاثیر قابل رصدی روی سایه سیاهچاله یا مکان زاویه‌ای تصاویر در فرایند هم‌گرایی گرانشی ندارد. نتایج آنان نشان می دهد که شاید بتوان شتاب احتمالی سیاهچاله پرجرم *M87 را اندازه گیری کرد. میزان شتاب سیاهچاله بسیار کم است به طوری که می‌توان فرض کرد نوری که از منبعی در پشت سیاه‌چاله‌ها، مثلا سیاهچاله *M87، حرکت می‌کند و از سیاهچاله می‌گذرد و به سمت ناظر می‌آید، در کل مسیر تقریبا در صفحه استوایی سیاهچاله حرکت می‌کند.
سیاه‌چاله‌های شتابدار می‌توانند با ساییده شدن یا شکستن ریسمان‌های کیهانی به صورت زوج بر روی آنها تشکیل شوند. این سیاه‌چاله‌ها به خاطر تنش ریسمان، شتابدار خواهند بود. از طرف دیگر ممکن است سیاه‌چاله‌های نخستین در ابتدای عالم تشکیل شده و بعد از برخورد به ریسمان‌های کیهانی به آنها بچسبند. چنان سیاه‌چاله‌هایی نیز شتابدار خواهند بود. برای سیاه‌چاله‌های متصل به ریسمان این احتمال وجود دارد که تحول پیدا کرده و به سیاه‌چاله‌های پرجرم تبدیل شوند. هر چند که اگر قرار باشد که این سیاه‌چاله‌ها در طی تشکیل ساختار به وسیله کهکشان‌ها جذب شوند باید سرعت کوچکی داشته باشند. در نتیجه شتاب سیاه‌چاله‌ها باید بسیار کوچک باشد.
آدرس مقاله ی آنها در مجله ی Physical Review Letters بدین قرار است:
Journal:
Phys.Rev.Lett. 129 (2022) 3, 031102
DOI: https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.129.031102
| |
|
